فرادید| قورباغه ها که در خشکی و آب زندگی مضاعف دارند، در طول زندگی خود از طریق آبشش، ریه و پوست تکنیک های تنفسی زیادی دارند. دانشمندان آلمانی اکنون راه دیگری را پیدا کرده اند که به بچه قورباغه اجازه می دهد اکسیژن مورد نیاز خود را با وارد کردن جلبک به جریان خون خود ، رسانده و تنفس کند. این روش اکسیژن کافی را برای نجات سلول های عصبی در مغز قورباغه های بدون اکسیژن فراهم می کند.
به گزارش فرادید ؛ محققان می گویند: “جلبک ها در واقع اکسیژن کافی برای احیای سلول های عصبی تولید می کنند.” “برای بسیاری از مردم ، این یک داستان علمی تخیلی به نظر می رسد ، اما در هر صورت ، این فقط ترکیب مناسب طرح های بیولوژیکی و اصول بیولوژیکی است.”
یکی از دانشمندان گروه تحقیقاتی ، Straka ، مصرف اکسیژن را در مغز پنجه های وزغ آفریقایی (Xenopus laevis) مورد مطالعه قرار داد ، که با همکاری یک گیاه شناس به ایده ترکیب فیزیولوژی گیاه با علم عصب شناسی رسید: با استفاده از فتوسنتز رساندن اکسیژن به سلول های عصبی. این ایده اغراق آمیز به نظر نمی رسید.
در طبیعت ، جلبک ها به طور هماهنگ در قارچ ، مرجان و شقایق دریایی زندگی می کنند و اکسیژن و حتی مواد مغذی را تأمین می کنند. اما چرا مهره داران مانند قورباغه نیستند؟
برای کشف این احتمال، این تیم جلبک سبز یا سیانوباکتری را به قلب قورباغه تزریق کردند. با هر ضربان قلب جلبک از طریق رگ های خونی وارد بدن شده و در نهایت به مغز می رسد و رنگ بدن قورباغه شفاف و سبز روشن می شود.
قرار گرفتن در معرض نور این قورباغه ها باعث شد که هر دو گونه جلبک اکسیژن را به سلول های همسایه پمپ کنند. با تزریق جلبک سبز فتوسنتزی به قلب، رگهای شفاف قورباغه به تدریج سبز می شوند. سپس با قرار گرفتن در معرض نور، جلبک ها می توانند اکسیژن لازم را از طریق فتوسنتز تولید کنند.
پس از توزیع جلبک در مغز، محققان سر قورباغه را برداشتند و آن را در یک وان بالن های اکسیژن با مواد مغذی ضروری که از عملکرد سلولی پشتیبانی می کنند، قرار دادند. این به تیم اجازه می دهد تا بر فعالیت عصبی و سطح اکسیژن نظارت کند.
همانطور که محققان اکسیژن را از وان تخلیه می کنند، اعصاب کار نمی کنند و آرام می شوند. با این حال، قرار گرفتن در معرض سر قورباغه باعث فعالیت عصبی در عرض 15 تا 20 دقیقه می شود که تقریباً دو برابر سریعتر از پر کردن حمام اکسیژن بدون جلبک است. اعصاب بازسازی شده نیز عملکرد بهتر یا حتی بهتری نسبت به قبل از کاهش اکسیژن دارند که نشان می دهد روش محققان سریع و موثر است.
در حالی که محققان معتقدند یافته های آنها ممکن است روزی منجر به درمان های جدید برای سکته مغزی یا محیط های کم اکسیژن مانند زیر آب و ارتفاع زیاد شود ، جلبک ها هنوز آماده ورود به جریان خون ما نیستند.
گام بعدی تیم این است که ببیند آیا جلبک تزریق شده می‌تواند در داخل قورباغه‌های زنده زنده بماند و بدون ایجاد پاسخ ایمنی که حیوانات را از بین می‌برد، به تولید اکسیژن ادامه دهد یا خیر!
محققان معتقدند که تحقیقات آنها به نفع آزمایشگاه های دیگر است که با بافت یا اندامک جدا شده کار می کنند. معرفی جلبک های تولید کننده اکسیژن می تواند به رشد این بافت ها و افزایش بقا کمک کند و به طور بالقوه نیاز به آزمایش برای حیوانات زنده را کاهش دهد.
منبع: ScitechDaily