کاشت برنج با آب دریا

منطقه جینگهای در شمال چین به سختی منطقه مناسبی برای کشت برنج است. نیمی از خاک این ساحل، واقع در سواحل دریای بوهای، شور است و هیچ محصولی در این خاک بسیار قلیایی رشد نمی کند. با این حال، پاییز گذشته، منطقه جینگهای 100 هکتار شالیزار برنج داشت.

به گزارش بلومبرگ، راز این برداشت پربار، گونه های جدید برنج مقاوم در برابر نمک است که توسط دانشمندان چینی ساخته شده است. هدف تضمین امنیت غذایی مردم است که با افزایش سطح آب دریاها، افزایش تقاضای غلات و اختلال در زنجیره تامین تهدید می شود.

این سویه که به «برنج آب دریا» معروف است، با بیان ژنی از سویه وحشی نمک و برنج مقاوم در برابر قلیایی ایجاد شد. تولید آزمایشی این سویه در تیانجین عملکرد 4.6 تن در هکتار را به ثبت رساند. این رقم بالاتر از میانگین تولید سویه های استاندارد برنج در کشور است.

برنج با آب دریا

این موفقیت در زمانی حاصل می شود که چین به دنبال راه هایی برای افزایش امنیت غذایی و تامین انرژی است. با این حال، به دلیل گرم شدن کره زمین و تنش های ژئوپلیتیکی، چین وابستگی خود را به واردات کاهش داده است.

این کشور یک پنجم جمعیت جهان را دارد، در حالی که کمتر از 10 درصد از زمین های قابل کشت جهان را تشکیل می دهد. در عین حال، با غنی سازی چین، مصرف غلات آن در حال افزایش است.

چین از دهه 1950 برنج مقاوم به نمک را مورد مطالعه قرار داده است. اما اصطلاح «برنج آب دریا» در سال‌های اخیر و پس از آن که یوان لانگ‌پینگ، دانشمند کشاورزی رسماً در سال 2012 روی این ایده کار کرد، مطرح شده است.

یوان که به عنوان “پدر برنج دوبل” شناخته می شود، به یک قهرمان ملی تبدیل شده است و محصولات غلات را بهبود می بخشد و جان میلیون ها نفر را از گرسنگی نجات می دهد. این عنوان به لطف تلاش های او برای تولید انواع مختلف برنج دوبل پرمحصول در دهه 70 قرن گذشته به او داده شد.

او در سال 2016 شش منطقه با شرایط خاکی متفاوت را در سراسر کشور انتخاب کرد و برنج مقاوم به نمک را در آن مناطق به صورت آزمایشی اجرا کرد. سال بعد، چین یک مرکز تحقیقاتی در چینگدائو تأسیس کرد. هدف این موسسه برداشت 30 میلیون تن برنج با استفاده از 6.7 میلیون هکتار از مزارع برنج بود. یوان در مستندی در سال 2020 گفت: “ما می توانیم 80 میلیون نفر دیگر را با این فناوری تغذیه کنیم.”

تغییر اقلیم و کاهش زمین های زراعی

تغییرات اقلیمی چین را در این زمینه جدی تر کرده است. در 40 سال گذشته، آب های دریایی چین بیش از میانگین جهانی افزایش یافته است.

روندی که با توجه به وابستگی عمیق کشور به سواحل شرقی برای کشت غلات بسیار نگران کننده است. به گفته هیئت بین دولتی تغییرات اقلیمی، اگر زمین تا دو درجه سانتیگراد گرم شود، سطح دریاها تا پایان قرن احتمالاً 59 سانتی متر افزایش خواهد یافت.

با توجه به این وضعیت، دانشمندان چینی به دنبال تبدیل زمین های بایر به زمین های تولید غلات هستند. چین حدود 100 میلیون هکتار زمین (به اندازه مصر) با غلظت بالایی از نمک و مواد قلیایی دارد. از سوی دیگر، از سال 2009 تا 2019، به دلیل برنامه ریزی شهری، آلودگی و استفاده بی رویه از کود، زمین های قابل کشت در چین 6 درصد کاهش یافته است.

برای استفاده از خاک های شور، کشاورزان به طور سنتی مقادیر زیادی آب شیرین را در مزارع خود غوطه ور می کنند. این رویکرد هنوز در بسیاری از مناطق ساحلی رایج است. اما این روش نیاز به آب زیادی دارد و هم از نظر استخراج و هم از نظر اقتصادی به صرفه نیست.

منبع: تجارت نیوز