هیچ کس صادقانه نمی گوید مادر بودن چگونه است

. من نمی دانستم چنین چیزی ممکن است، اما از تجربه اوکانل آموختم که برخی از دردها قابل تسکین نیست. تزریق اپیدورال اوکانل که قبلاً تصمیم به انجام آن نداشت، مانع از برخورد شدید نوزاد به رحم نشد و باعث شد «تمام بدن او به دلیل انقباضات بالا و پایین کشیده شود». او پیوندهایی را توصیف می کند که از استخوان هایش جدا می شود و آنقدر برای او درد ایجاد می کند که در آرزوی مرگ است.

من اینجا اشتباه کردم یا شاید قبلاً بود، یعنی وقتی خواندم که یک سوزن توخالی در ستون فقراتش فرو کرده اند و دارو از طریق سوزن به بدنش سرازیر شده و احساس می کند برق گرفته است. یا شاید زمانی بود که در مورد لوازم بیمارستانی خواندم که شبیه سوزن های بافندگی غول پیکری بودند که در سلفون پیچیده شده بودند و یک کیسه آب را پاره می کردند. (در واقع، من تقریباً مطمئن هستم که این توصیف سوزن ها بود.) لحظات زیادی برای انتخاب وجود داشت، و همه آنها به من احساس گرما دادند. تولد کار ترسوها نیست.

با این حال به خواندن و خواندن سریعتر ادامه دادم و در کمتر از 24 ساعت کتاب را تمام کردم. خواندن در مورد زایمان ناخوشایند و احتمالاً آزاردهنده بود، اما سپاسگزارم که در مورد وحشت زایمان و سپس مشکلات تربیت فرزندان یاد گرفتم.

اگرچه من خودم مادر نیستم، اما می خواهم بچه دار شوم و مانند اوکانل، متوجه می شوم که این خواسته آنقدر خطرناک است که به سختی می توانم از عهده آن برآیم. وقتی من و نامزدم در مورد زمانی که قرار بود بچه دار شویم صحبت می کردیم، قسمت کوچکی از مغزم که کاملاً به آن اعتماد نداشتم فریاد زد: “عجله کن! عجله کن!” عجله کن! اما گفتن همین جمله خیلی جدی گرفته می شود، انگار دنیا آن را می شنود و من را مجازات می کند که من آنقدر بی ادب هستم که چنین چیز خوبی را می خواهم.

من همیشه دوست داشتم داستان هایی درباره مادری بخوانم، انگار مادر شدن امتحانی است که می توانم درس بخوانم و قبول شوم. من نگران مهربانی او نیستم: می دانم که فرزندان فرضی ام را دوست خواهم داشت. می دانم که همسرم پدر خوبی خواهد بود. می دانم که لحظات شادی آنقدر عمیق خواهد بود که هنوز نمی توانم تصور کنم. فکر نمی کنم لازم باشد برای مزایای آن آماده شوم. اگر آنقدر خوش شانس باشم که طعم این لحظات را بچشم، وقتی اتفاق بیفتد خوشحال خواهم شد.

در مورد نئوهیپی ها و گرم شدن زمین آنها به شما می گویم. می‌خواهم با شنیدن داستان‌های افرادی که بدترین روزها را پشت سر گذاشته‌اند، آماده مادر شدن باشم. می‌خواهم در مورد شب‌هایی بشنوم که فکر می‌کنند نمی‌توانند بدون فریاد زندگی کنند، یا در هنگام زایمان آنقدر درد دارند که مطمئن نیستند می‌توانند زنده بمانند. من نسبت به داستان های زن بودن، اشتباه کردن و انجام کارها بی تاب هستم. شنیدن زنانی که از بدترین قسمت های دوران مادری می گذرند، باعث می شود که ترس کمتری از تنها شدن مادر داشته باشم. وقتی زنانی مانند اوکانل از سختی‌های مادر بودن صحبت می‌کنند، به من می‌فهمد که اگر زمانی در این موقعیت قرار می‌گرفتم، تنها نبودم و غیرطبیعی نبود.

اوکانل در داستان خود تاریکی را با لحظات شادی متعادل می کند. با خواندن داستان تولد گیج شده بودم، اما وقتی تعریف کرد که شریک عشقش در اتاق عمل به او پیوسته و هر دو پسرشان را دیده اند، اشک شوق ریختم.

با داشتن چنین اطلاعاتی، چه خوب و چه بد، احساس می‌کردم حمایت می‌شود و آمادگی بیشتری برای رویارویی با چالش‌های پیش رو دارم. من فکر می‌کنم بین سرگردانی در یک تونل تاریک و دیدن نقشه‌ای که به نور می‌رسد و سرگردانی در تاریکی با دانستن اینکه راهی برای خروج وجود دارد، تفاوت وجود دارد زیرا کسی قبلاً آنجا بوده است. بنابراین من در اینترنت جستجو می کنم تا داستان های سقط جنین با عوارض را پیدا کنم و در مورد التهاب سینه مطالعه کنم که بسیار دردناک است. وقتی این جزئیات ترسناک را در کتاب خواندم و اکنون همه چیز داریم، آنها را با صدای بلند برای نامزدم خواندم تا او آماده باشد. (به جایی رسیدم که تمام جملات دردناک، خنده دار یا عاقلانه را با صدای بلند خواندم، اما اکثر آنها را.)

اوکانل در مورد دردهای جسمی خود و همچنین تحولات عاطفی مادری نوشته است. او متوجه نبود که از افسردگی پس از زایمان رنج می برد، اما حدس می زنم حتی مادرانی که افسرده نیستند، همچنان شب ها را در ناامیدی و لحظات شوک سپری می کنند.

وقتی اوکانل از عدم اعتماد به نفس در دوران بارداری یا زمانی که مادر جوانی بود صحبت می کند، به خصوص وقتی در صندلی عقب ماشین یا وسط خیابان گریه می کرد، می فهمم. در این لحظات خودم را می شناسم و احساس می کنم چنین زن باردار یا مادری خواهم بود: کسی که خیلی گریه می کند. وقتی غمگینم بی دلیل گریه می کنم وقتی ناامیدم برای همه چیز گریه می کنم وقتی خوشحالم اشک هایم مثل باران جاری می شود. حتی وقتی باردار نبودم وسط خیابون گریه می کردم. اگر باردار شوم حتما گریه خواهم کرد و با اشک هایم یاد گریه اوکانل و سخنان حکیمانه و زیبایی که درباره او نوشته بود می افتم و می دانم که بالاخره برای نوشتن آن کلمات گریه اش را ترک کرد و این به من امیدواری می دهد. ..

داستان هایی از درد مردانه در سراسر فرهنگ آمریکایی وجود دارد. جوک هایی درباره ضربه زدن به کشاله ران به مخاطبان در هر سنی گفته می شود تا آنها را بخنداند. انتظار می رود افراد متوجه درد در بیضه ها شوند و نام هایی برای چنین تجربیاتی وجود دارد. درد زنان، به ویژه دردهای جسمی، به ویژه درد مادری که اغلب از آن به عنوان تنها هدف واقعی زنان تعبیر می شود، با کلمات کمتری توصیف می شود و این درد داستان های رایج کمتری در فرهنگ آمریکایی دارد.

کتاب و اکنون ما همه چیز را بخشی از یک مرکز رو به رشد است که در حال فروپاشی است و درد زنان را بیان می کند. من اشتهای سیری ناپذیری برای این ژانر دارم و ناامیدانه باید داستان های دردناکم را با کسانی که گوش می دهند به اشتراک بگذارم.

اوکانل “زنی که زنده ماند” است، با این تفاوت که موانع او شیردهی، افسردگی پس از زایمان، از دست دادن میل جنسی، شنیدن گریه های کسی که خیلی دوستش داشت و خود زایمان بود.

اوکانل نوشت که رویای یک تولد کامل را در سر می پروراند و احساس شکست می کرد، تا حدی به این دلیل که کتابی که خواند این روند را به زیبایی به تصویر کشید. او پس از زایمان، مصاحبه پادکستی با نویسنده کتاب را شنید. در این پادکست، مجری نویسنده را متهم می کند که زایمان را به عنوان یک فرآیند راحت و نه به عنوان یک روند خشونت آمیز که بسیاری از زنان تجربه می کنند، ارائه می دهد. وقتی اوکانل می شنود که نویسنده اعتراف می کند که این روند برای برخی از زنان دردناک و دشوار است، از احساس شکست راحت می شود.

او می نویسد: اگر مردم به جای نگرانی از ترساندن آنها به زنان باردار حقیقت را بگویند چه؟ اگر با زنان به عنوان بزرگسالان دلسوز رفتار شود چه؟ اگر همه کمتر نگران این باشند که زنان تصور بدی از مادر شدن داشته باشند، چه؟

من پیوست خود را به این جملات اضافه می کنم: اگر احساسات منفی در مورد جنبه های مادری شما را به یک مادر بد تبدیل نکند چه؟ در واقع، اگر احساسات منفی در مورد جنبه های مادر بودن و تجربه و جستجوی آنها به عنوان یک تجربه عمومی واقعاً شما را به فرد بهتری تبدیل کند، چه؟

صحبت در مورد مادر شدن در حال حاضر برای برخی از مادران پر از فشار است که تصمیم بگیرند شیر بدهند یا نه، کار کنند یا نه، قبل از خواب تدریس کنند یا نه. در حال حاضر نگران این هستم که نتوانم به نوزادم شیر بدهم و باید به همه در زندگی ام توضیح دهم که چرا نمی توانم.

مترجم: الهام آقاباباقلی

اطلاعات کتابشناختی:

اوکانل، مگان. و اکنون همه چیز داریم: برای مادر شدن قبل از اینکه من آماده باشم. لیتل، براون، 2018

شاخص ها:
این مقاله توسط Ray Nudson نوشته شده است و در وب سایت Electric Light با عنوان ” خواندن در مورد بدترین قسمت های مادری باعث می شود کمتر ترس داشته باشم” منتشر شده است. وب سایت مترجم با عنوان “چرا کسی صادقانه نمی گوید مادر بودن چگونه است؟” و توسط الهام آقاباباقلی منتشر شده است.

•• ری نادسون یک نویسنده آزاد اهل شیکاگو است.

[۱]The Woman Who Lives: قسمت 6 از سری نهم سریال علمی تخیلی دکتر هو [مترجم].