پرونده های کامل رهن بازار مسکن اجاره ای تهران با متراژ نسبتا مناسب در این بازار در اختیار متقاضیان بازار سرمایه برای اجاره است اما متقاضیان این بازار با مشکل مهمی مواجه هستند.
تحقیقات میدانی آخرین وضعیت بازار مسکن پاییزه را نشان می‌دهد، در حالی که تقاضا برای اجاره مسکن در دوره فعلی نسبتاً بیشتر از تقاضای آپارتمان‌های اجاره‌ای در مدت مشابه سال‌های قبل – آذرماه سال‌های گذشته – است، اما بیشترین اهمیت مشکل متقاضیان این بازار افزایش شدید اجاره بها است.
این افزایش بیشتر از سایر فایل های موجود در بازار اجاره است، مخصوصا برای فایل هایی که با شرایط رهن کامل عرضه شده اند. در حال حاضر میانگین اندازه رهن کامل به ازای هر مترمربع واحد مسکونی در مناطق مصرفی نیمه شمالی شهر تهران از 5 تا 6 میلیون جلد فراتر رفته است.
این در حالی است که در مناطق مصرف‌کننده جنوبی نرخ کل رهن آپارتمان‌های مسکونی نسبت به مبالغ قراردادی سال قبل افزایش چشمگیری داشته است. در حال حاضر مجموع رهن واحدهای مسکونی بالای 100 مترمربع در مناطق لوکس و شمالی تهران از مرز یک میلیارد تن عبور کرده و رهن کامل برخی پرونده ها به 2 میلیارد تن می رسد.
فعالان بازار مسکن با وجود اینکه بازار در فصل اوج نیست، مهم ترین دلیل افزایش شدید اجاره بها در دوره جاری را عدم عرضه پرونده در این بازار و رکود معاملات اجاره می دانند.
آنها به برخی از سیاست‌های بازار اجاره اشاره می‌کنند، مانند اعمال محدودیت‌های خاص برای مالکان در مورد زمان و نحوه ترک مسکن، که نگرانی‌هایی را در بین مالکان ایجاد می‌کند. به گفته آنها، این ترس ها باعث شده است که تعداد زیادی از مالکان از اجاره واحدهای مسکونی خود صرف نظر کنند و در حال حاضر واحدها را خالی نگه دارند.
از سوی دیگر، نبود اهرم های مالیاتی قوی برای مقابله با مسکن خالی و الزام مالکان به عرضه مسکن در بازار برای اجاره یا فروش مسکن از دیگر عوامل موثر در این زمینه است.
دلالان مسکن تهران بر این باورند که پس از جهش های مکرر قیمت مسکن، تنها ثروتمندان توان خرید مسکن را دارند و بسیاری از این افراد برای کسب درآمد مجبور نیستند واحد خریداری شده را اجاره کنند. بسیاری از این مالکان ترجیح می دهند واحد را خالی نگه دارند و آن را به بازار عرضه نکنند تا در شرایط فعلی دچار مشکل اجاره نشوند.
پیش از این تعداد زیادی از مالکان برای جبران کمبود نقدینگی در فرآیند خرید یک واحد مسکونی، خانه خریداری شده را حداقل به مدت یک سال در بازار اجاره عرضه می کردند تا بتوانند کسری بودجه خود را جبران کنند. برای خود در سال آینده بسازند. آنها در واحد خریداری شده ساکن هستند.
