فیلم «درب» داستان زندگی و مرگ!

محمد حکیکات| «درب» به معنای زمین محکم، فیلم آرام است و داستان رابطه محترمانه بین افرادی را روایت می کند که به سادگی از طبیعت لذت می برند.

چند وقت پیش فیلم درب آخرین ساخته هادی محقق را دیدم که توسط پرشیا فیلم (به کارگردانی علی قاسمی) در حال توزیع بین المللی است. فیلم را دوست داشتم و چندین تماس تلفنی و گفتگو با کارگردان آن داشتم. سپس نسخه جدیدی را فرستاد که از آن بسیار خوشحال بود.

داستان، با حوصله و پشتکار، داستان مردی سرسخت و انسان دوست را روایت می‌کند که مسئولیت اداره برق در نقاط دورافتاده و دشت‌ها را بر عهده دارد تا در نهایت به کمک مردی می‌آید که تنها زندگی می‌کند و به او کمک می‌کند. در فیلم درباره این افراد تنها، برق وسیله ارتباطی است و مدرنیته به ارتباط افراد کمک می کند.

هادی محقق مانند فیلم‌های قبلی‌اش با عنوان «ممیرو» سبک خاص خود را دنبال می‌کند که نشات گرفته از محل تولد و زندگی طولانی‌اش (دهدشت در استان کهگیلویه و بویراحمد) است.

این محقق می گوید: در بیست و سه چهار سالگی برای تحصیل در رشته سینما به تهران رفت. پس از مدتی دستیار کارگردان برای افراد مختلف شد. او سپس فیلم های زیادی را تماشا کرد و کتاب هایی در این زمینه خواند. او درباره رویکرد سینمایی خود گفت: از نظر شکل فیلمسازی، عموماً در دوران نوجوانی سینما را بسیار کند می دیدم.

مثلاً بدون دیدن یا توجه به آثار کارگردانانی چون تارکوفسکی، کسلوفسکی، کیارستمی، شهید ثالث و …. منظورم از کند بودن این است که فکر می کنم باید در خدمت زندگی و ریتم آن باشد. من قبل از اینکه در سینما کار کنم این نگرش را داشتم. در واقع دوران نوجوانی ام را در کهگیلویه گذراندم.

بخشی از زندگی مردم و تأثیری که بعداً روی کارشان می گذارد، ناشی از همین دلتنگی دوران نوجوانی است. آنها را نمی توان از هم جدا کرد.

من تجربه کار در فیلم کوتاه را داشتم، اما این به حساب نمی آید. بعدها در سال 2012 مستندی به نام نگاهی به آسمان ساختم. 42 دقیقه گذشت و بعدها بیشتر به فیلم بلند فکر کردم. «بوردو» (چاه با سنگ) را در سال 2013 و سپس «ممیرو» را در سال 2015 ساختم که در جشنواره ها بسیار مورد توجه قرار گرفت. فیلم بعدی در سال 2018 «یورو» و فیلم «درب» است که به تازگی آن را به پایان رساندم.

هادی محج که متولد 1357 است، ابتدا در رشته مکانیک خودرو تحصیل کرد و اکنون در فیلم «در» نقش راننده ای را بازی می کند که برق کار است و باید در جاهای مختلف سرکشی کند. او قبل از ورود به دنیای سینما از سال 1369 به عنوان بازیگر و کارگردان تئاتر فعالیت می کرد.

وقتی می پرسم چرا نام فیلم های شما معادل فارسی آن را ندارد که همه می فهمند، می گوید ترجیح می دهم حروف کنار لری را انتخاب کنم و این تاکید بر حفظ اصالت، فرهنگ، زبان و منطقه به نظر من است. ، قابل احترام. در مورد مکان ها و مکان هایی که داستان ها در آن ها اتفاق افتاده نیز همینطور است. همان طور که میزانسن هایش در فیلم هایش یک دست و پیوسته است، می توان گفت امضای خودش را هم دارد.

از او می پرسم: تم اصلی «ممیرو» مرگ است و در «در» زندگی، انرژی و امید اساس فیلم است، درست است؟

محقق پاسخ داد: فیلم «در» هم درباره مرگ و هم زندگی است. من مدام می گویم که در The Door زندگی زیادی وجود دارد، زیرا قهرمان فیلم که فلج است، تنها راه می رود تا نور (برق) بگیرد و به نوعی به زندگی و شارژ مجدد ادامه دهد. زندگی می کند و مسیرهای زیادی را طی می کند.با پشتکار شدید پیش می رود.

در این میان دو شخصیت فیلم دچار مشکلات جسمی می شوند، یکی فلج و دیگری مردی نابینا که در دشتی زیبا با معشوقه خود ملاقات می کند. هر دو نسبت به افراد سالم از نظر جسمی امید بیشتری به زندگی دارند.

هادی محج تایید می کند و معتقد است: «دوست دارم فیلم های کمتری درباره بدبختی ها بسازم و بیشتر روی نکات مثبت زندگی تمرکز کنم و روی آنها تمرکز کنم. البته به نکاتی که اشاره کردید فکر نکردم. ایده فیلم‌هایم را از کجا بیاورم، ترجیح می‌دهم به جای گفتن کلمه ایده، آن را یادآور خاطرات بگذارم.

اینها از گذشته آمده است. مثلاً با همان مسئول اداره برق آشنا شدم و قبلاً شنیده بودم که چگونه و با چه سخاوتمندی به دیگران در مناطق دور دست کمک می کرد. آقای اسکندری نیروی برق از وظایف معمول خود فراتر می رود و وقت خود را به دیگران اختصاص می دهد.

درباره اینکه تماشاگر به کارگردان علاقه دارد یا خیر؟ هادی محقق معتقد است این فیلم داستان گویی و ریتم متفاوتی نسبت به فیلم های قبلی اش دارد و مخاطب به خوبی آن را دنبال خواهد کرد.

منبع: سینما سینما