فرادید| چیزهای زیادی در مورد سیارات بیگانه وجود دارد که ما نمی دانیم. آنها کوچک، تاریک و دور هستند، به این معنی که ما اطلاعات دقیقی در مورد اینکه از چه چیزی ساخته شده اند نداریم. این امر به ویژه در مورد سیارات سنگی فراخورشیدی مانند زمین، زهره و مریخ که در حال حاضر نمی توانیم سطوح آنها را ببینیم، صادق است.
به گزارش فرادید; با این حال، راهی وجود دارد که می‌توانیم به درون این جهان‌های سنگی نگاه کنیم، که نشان می‌دهد برخی از کانی‌هایی که از آنها ساخته شده‌اند هیچ شباهتی به کانی‌های منظومه شمسی ندارند. در واقع، این مواد معدنی به قدری خارجی هستند که دانشمندان مجبور شده اند اصطلاحات جدیدی را برای طبقه بندی آنها ابداع کنند.
روش برای این کار تجزیه و تحلیل جو ستارگان کوتوله سفید است که توسط مواد معدنی سیارات و سیارک هایی که در آنها سقوط کرده اند آلوده شده اند. مطالعه این سیارات فراخورشیدی منهدم شده، سیاره‌نمای نکروسیاره‌ای نامیده می‌شود.
محققان در مقاله خود نوشتند: کوتوله‌های سفید آلوده، تنوع سیاره‌ای بیشتری را در همسایگی خورشیدی ما از آنچه در حال حاضر تخمین زده می‌شود نشان می‌دهند، که منجر به مسیرهای رشد و تمایز منحصربه‌فردی برای سیاراتی می‌شود که مشابه مستقیمی در منظومه شمسی ما ندارند. آنها به طرح های طبقه بندی سنگ جدید نیاز دارند.
کوتوله های سفید همان چیزی است که برای ستاره ای مانند خورشید پس از پایان عمر خود اتفاق می افتد و باعث می شود که هسته آن به یک جسم فوق متراکم تبدیل شود که با بقیه گرما می درخشد. در همین حال، پوسته بیرونی آن به شکل حباب بزرگی از گاز داغ به منظومه شمسی منبسط می شود.
با کمال تعجب، سیارات فراخورشیدی می توانند از این فرآیند جان سالم به در ببرند، اما مدار آنها می تواند تغییر کند، ناپایدار شود و باعث اختلالات جزر و مدی شود (یعنی زمانی که میدان گرانشی ستاره فراخورشیدی جدا شود). .
وقتی این اتفاق می افتد، عناصر سیارات فراخورشیدی ستاره را روشن می کنند و نور ساطع شده از ستاره را تغییر می دهند. سپس دانشمندان سیاره‌شناسی می‌توانند نور را تجزیه و تحلیل کنند تا به دنبال عناصری بگردند که در جو کوتوله‌های سفید رایج نیستند تا بفهمند اجرام سنگی از چه ساخته شده‌اند. این علم نکروپالنتولوژی است.
کیت پوتیرکا زمین شناس از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا و شی ژو ستاره شناس از بنیاد ملی علوم NOIRLab چنین تحلیل هایی را روی 23 کوتوله سفید انجام دادند که همگی 650 سال نوری از خورشید فاصله داشتند. برای هر یک از این ستاره ها، مشاهدات قبلی وجود عناصری مانند کلسیم، سیلیکون، منیزیم و آهن را نشان می داد.
از آنجایی که کوتوله‌های سفید بسیار متراکم هستند، عناصر سنگین‌تری مانند این نباید در جو وجود داشته باشند، بلکه باید جذب ستاره‌ای شوند که قابل تشخیص نیستند. حضور آنها نشان دهنده تجمع اخیر مواد سنگی است.
پورتیکا و ژو فراوانی این عناصر را در جو کوتوله سفید برای بازسازی ترکیب معدنی اجسام سازنده سنگ تجزیه و تحلیل کردند. چیزی که آنها پیدا کردند تعجب آور بود.
ژو می‌گوید: «در حالی که برخی از سیارات فراخورشیدی که زمانی به دور کوتوله‌های سفید آلوده می‌چرخیدند، شبیه زمین هستند، اکثر آنها انواع سنگ‌هایی دارند که برای منظومه شمسی ما عجیب هستند». آنها هیچ مشابه مستقیمی در منظومه شمسی ندارند.
محققان تعدادی اصطلاح جدید را برای طبقه بندی این سنگ ها و ترکیبات عجیب آنها ابداع کرده اند، از جمله پیروکسنیت های کوارتز، ارتوپیروکسنیت های کوارتز، دونیت های پریکلاس، پریکلاز ورلیت و پریکلاز کلینوپیروکسنیت ها.
به گفته محققان، این سنگ‌ها ممکن است بتوانند چیزهای زیادی در مورد انواع سیارات فراخورشیدی که از آنها به وجود آمده‌اند و همچنین نحوه تکامل آنها به ما بگویند. این اطلاعات همچنین ممکن است برای تخمین قابلیت سکونت سیارات فراخورشیدی مرتبط باشد.
برخی از سنگ‌هایی که از داده‌های کوتوله سفید می‌بینیم، آب بیشتری نسبت به سنگ‌های روی زمین در خود حل می‌کنند و می‌توانند بر توسعه اقیانوس‌ها تأثیر بگذارند.
برخی از سنگ‌ها می‌توانند در دماهای بسیار پایین‌تر ذوب شوند و پوسته ضخیم‌تری نسبت به سنگ‌های زمین ایجاد کنند، و برخی سنگ‌ها ممکن است ضعیف‌تر باشند، که می‌تواند توسعه صفحات تکتونیکی را تسهیل کند.
علاوه بر این، یادگیری بیشتر در مورد ترکیب سیارات سنگی فراخورشیدی از طریق سیارات نکروسیاره ای می تواند به ما کمک کند به برخی از سوالات وجودی در مورد مکان خود در جهان پاسخ دهیم. برای مثال، ممکن است متوجه شویم که برخی از مناطق کهکشان احتمال تشکیل سیارات مشابه زمین را بیشتر از مناطق دیگر دارند.
کاوش در سیارات فراخورشیدی نیز ما را مجبور می کند با مسائل حل نشده روبرو شویم. به عنوان مثال، چرا زمین با همسایگان نزدیک خود در این سیاره کاملاً متفاوت است و آیا چنین درگیری هایی طبیعی است یا اجتناب ناپذیر؟
منبع: ScienceAlert