شیدا اعتماد| شلغم مهمان خانه ای است از هوای سردتر، اما وقتی برای اولین بار عطسه کردیم، نمی توانستیم از دست پدر و مادرمان فرار کنیم و آن را بخوریم. شلغم را با کمی آب می جوشاندیم و علاوه بر این که باید خودمان این موجود خوشمزه را بخوریم، آب مانده ته دیگ را هم نوشیدیم.
بمان که داشت خودش را معالجه می کرد. آب داغ متعفن از گلویمان پایین نمی رفت، حالمان بهتر شد، اما این باعث نشد شلغم به ما بشناسد.
در دنیای بزرگترها وقتی به خانه قدیمی پدر و مادرم آمدم، دیدم شلغم را نمی توان از زندگی حذف کرد، مخصوصاً وقتی در اواسط پاییز و زمستان بچه ها برای سرماخوردگی یا عدم سرماخوردگی مردد هستند و راهنمایی می کنند. سرما نخورید، سکان کشتی شلغم و آماده است. معلوم شد که شلغم دوباره در زندگی من پیدا شد.
اما راه های جدیدی برای خوردن شلغم پیدا کردم. اول از همه فهمیدم شلغم خام اصلا خوش طعم نیست. طعم آن تقریباً شبیه تربچه است و بسیار خوشمزه است. یاد گرفتم شلغم را نازک برش بزنم و نمک بزنم و به عنوان میان وعده روی میز بگذارم و اول سراغش رفتم.
هرگز تصور نمی کردم شلغم آب پز که تمام خاطرات کودکی ام را خراب کرد، قبل از پخته شدن آنقدر خوشمزه باشد. البته شلغم خام به اندازه شلغم پخته سرماخوردگی را درمان نمی کند، اما باز هم بهتر از هیچ است.
برای لحظاتی که چاره ای جز خوردن شلغم ندارم به آش شلغم پناه می برم که حتی با وجود شلغم یکی از خوشمزه ترین غذاهای دنیاست. سوپ شلغم را با ترکیب عدس و برنج و شلغم و سبزی درست می کنم و بسته به سرد بودن یا نبودنمان، نعنا داغ و پنیر و پیاز را به آن اضافه می کنم یا نه. اگر خیلی بخواهم تقویتش کنم گوشت چرخ کرده را مخلوط می کنم و به سوپ اضافه می کنم.
آش شلغم به تنهایی می تواند در دنیا نامی برای خود دست و پا کند و آبروی شلغم بیچاره سال ها از دست رفته را بازگرداند. با این حال مسلم است که شلغم را نمی توان فرار کرد.
یه جورایی باید خونه بمونه و به زندگی مسالمت آمیز با ما ادامه بده. باید راهی برای مقابله با شلغم پیدا کنیم. چون متأسفانه این همه ملک را در هیچ جای دیگری نمی توانیم پیدا کنیم. تا آدم هست و عطسه هست شلغم هم هست.
منبع: همشهری آنلاین