خب، صادقانه بگویم، عبارت «اکی دوموس» در خانه ما کاملاً رایج است. مدت ها پیش، اولین دوره زبان بزرگسالان را گذراندم و سعی کردم دوست ترک آمریکایی خود را در روز تولدش خوشحال کنم. من جوانتر و خجالت زده بودم، کلمات جدید – اعداد! حیوانات! ماه‌ها را با هم قاطی کردم و به جای «دومدوس شاد» گفتم «دوگدن مبارک»، حتی اگر در آپارتمان کوچک او در خارج از دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس، مثل خوک‌ها بودیم. بیش از ده سال است که این کلاهبرداری تبدیل به تبریک تولد ویژه ما شده است.
بسیاری از ما زبان شخصی داریم، کلماتی که مختص زندگی خانوادگی ما هستند. ممکن است والدینتان در کودکی به شما لقب داده باشند و حالا که بزرگتر شده اید، به استفاده از آن ادامه دهید. شاید شما یک شوخی قدیمی یا یک اشاره کلی به یک آهنگ داشته باشید. این کلمات نام هایی هستند که برای صدا زدن عزیزانتان از آنها استفاده می کنید [مثل عزیزم، قشنگم و …], جوک ها و میم های شخصی [عقاید یا رفتار‌های مشترکتان در یک گروه]اینها نوآوری هایی هستند که به عنوان خانه یا خانواده شناخته می شوند و از دل زندگی در یک محیط نزدیک و صمیمی بیرون می آیند. در عصر تاج، ما زمان بسیار بیشتری را در چنین محیط هایی می گذرانیم و بنابراین اصطلاحات گروه ما نیز بر همین اساس تغییر کرده است.
سینتیا گوردون، دانشیار زبان شناسی در دانشگاه جورج تاون و نویسنده Semantics, Creating a Family 1، بخش زیادی از دوران حرفه ای خود را صرف سخنرانی خانوادگی کرده است. گوردون می گوید: «هر گروهی که اعضای آن برای مدت طولانی در تماس نزدیک با یکدیگر بوده اند و خود را متفاوت از یکدیگر می بینند، به تدریج از این زبان به روش های خاصی استفاده می کنند. “گوش دادن به صداهای ضبط شده با خانواده های دیگر متفاوت است، مانند غرق شدن در دنیایی متفاوت.”
همه ما در موقعیت‌های مختلف، بسته به مخاطب و هدف گفتگو، متفاوت صحبت می‌کنیم (که جای تعجب نیست). یک روز گفتگوی ما رسمی است و برای ارائه پروژه به همکاران مورد استفاده قرار می گیرد و روز دیگر یک گفتگوی معمولی در اولین جلسه است. زبان ما همیشه بسته به شرایط و مخاطب تغییر می کند.
سخنرانان خانگی بخشی از بافت صمیمی زبان هستند، یعنی نحوه صحبت ما “پشت صحنه” با صمیمی ترین افراد زندگی مان. خانه او در واقع زبان مادری خانه ماست و با آن می توانیم خود شخصی خود را با تمام غریبگی اش بیان کنیم. گویش های خانگی از انواع خانواده ها می آیند: بزرگ، کوچک، انتخابی یا به قول یکی از دوستان «قرنیه». با گذشت زمان، این اصطلاحات می توانند در حلقه خانواده ما تثبیت شوند.
چه چیزی الهام بخش زبان های خانواده است؟ به طور کلی، زمان کافی را با هم بگذرانید و تجربیاتی را که در یک گروه اتفاق می افتد به اشتراک بگذارید. کودکان اغلب معماران واژگان جدید هستند، به ویژه در طول یادگیری زبان. در تلاش ها و اشتباهات کودکان و بازی با صداها و معانی، کلمات تجربیات مفرح آنها گاه به ذهن همه اعضای خانواده خطور می کند و گاه حتی به عنوان میراث زبانی خانواده به نسل های آینده منتقل می شود. بسیاری از اصطلاحات محاوره ای نیز در فرآیند ایجاد یک رابطه صمیمی جدید ایجاد می شوند، زمانی که همسران یا دوستان روش های شخصی برای ابراز عشق ایجاد می کنند یا مکالمات دشواری برای عبور از مرز مبهم بین آشنایی و صمیمیت دارند.
مینیون فوگارتی، مجری پادکست Grammar Girl، سالهاست که این کلمات خانوادگی را جمع آوری کرده است. شنوندگان پادکست تماس می گیرند تا حرف های خانواده و تاریخچه شکل گیری آنها را بگویند و منبع مکانیسم رابطه خود را به مخاطب نشان دهند. فوگارتی در مصاحبه اخیر خود گفت: «خانواده ها افراد مشهور خود را دارند. خانواده یکی از شنوندگان برای چرخاندن سگ خود به پارکی رفتند و همیشه زنی را در آنجا می دیدند که بسیار شبیه سگ استنلی بود. اکنون، هر بار که شخصی شباهت زیادی به حیوان خانگی خود دارد، وضعیت استنلی را اینگونه می نامند.
بلندگوهای خانگی به ما احساس خانواده می دهند. زبان خصوصی و درون گروهی حس صمیمیت را ترویج می کند و هویت ما را می سازد. در مطالعه ای در مورد استفاده از اصطلاحات غیرمعمول بین زوج ها، محققان دریافتند که زبان شخصی حس صمیمیت را برمی انگیزد و اغلب در تلاش برای برقراری ارتباط یا آشتی بیان می شود. وقتی خانواده‌ها از اصطلاحات محاوره‌ای استفاده می‌کنند، داستان‌ها، آیین‌ها و خاطراتی را تقویت می‌کنند که آنها را به عنوان یک گروه به هم پیوند می‌دهد. گوردون گفت: “هر بار که آنها از یک اصطلاح استفاده می کنند، به تمام اصطلاحات قبلی که استفاده کرده اند اشاره می کنند.” به این ترتیب آنها به نوعی «وضعیت تأهل» خود را تصدیق می کنند و رابطه خود را دوباره برقرار می کنند».
البته، زندگی خانگی ما در طول اپیدمی کرون تغییر کرد. از آنجایی که زبان رابط انسانی و مختل شده ما برای برخورد با دنیای اطرافمان است، با تغییر ما تغییر می کند. کووید 19 یک رویداد بزرگ در زندگی جمعی ما است که متأسفانه اصطلاحات جدیدی را وارد گوشه و کنار ما کرد: سایبان، قرنطینه، کروکان، شکستن زنجیره ای و سایر اصطلاحات همه گیر.
گوردون خاطرنشان می کند که برای کارمندان اداری که از راه دور کار می کنند، فرهنگ به یک زندگی خانوادگی تبدیل شده است و انسان متحیر می شود که چگونه زبان این دو دایره می تواند ادغام شود. برای دیگرانی که با آنها صحبت کردم، اپیدمی تاج محیطی و فرصتی برای رونق گویش ها فراهم کرد: فرصت بیشتری برای تنها ماندن با افرادی که با آنها رابطه نزدیک دارید. اما هنوز خیلی زود است که بفهمیم چه چیزی در نحوه صحبت کردنمان تغییر کرده است. فوگارتی افزایش قابل توجهی را در تعداد کلمات ارسال شده توسط شنوندگان در سال گذشته گزارش نکرده است.
به دوستانم زنگ زدم تا داستان ها را برای من بفرستند تا داستان کرون هایشان را بگویم. امی فریر، معلم ویولن 38 ساله ساکن گروسولی، کالیفرنیا، کلمه “شکم” را به عنوان “کلمه ای خنده دار برای شکم بزرگ جدید ما” توصیف کرد. آنها همچنین کلمه “بوق زدن” را ابداع کردند، که بیان خوبی از افزایش اضطراب ناشی از خواندن اخبار است. «مثلاً می توانم از شوهرم بپرسم هنوز ترامپ هستی؟» یعنی باید گوشی را کنار بگذارد و بخوابد.
الکس رابرتز، دانشجوی 31 ساله از ونکوور، کانادا، کلمه “گیج” را با من به اشتراک گذاشت، کلمه ای جدید در بین هم اتاقی هایش که به معنای “مقدار کم قهوه کمتر از یک فنجان پر است.” الکس توضیح داد که ریشه این کلمه “جادوگری است که از قهوه جادوهای معمولی کوچکتر است و عکس سنجاب کوچکی دارد که من و هم اتاقی هایم یک روز پیدا کردیم.” متر خانه اش تبدیل به یک واحد اندازه گیری مشخص شد: «قهوه ساز خواستم و برایم آوردند».
بسیاری می گویند گذراندن وقت بیشتر با خانواده بیشترین تأثیر را بر زبان مادری آنها دارد. لیزی استارک، نویسنده و طراح بازی‌های غیرداستانی 39 ساله اهل بوستون، در ایمیلی به من گفت: «ما زمان بیشتری برای کار با هم داریم و به همین دلیل است که فرصت‌های بسیار خوبی برای ایجاد انواع مخفف‌ها وجود دارد. زندگی را می سازند…” شکل می دهند و به آن جان تازه ای می بخشند.” خانواده او صبح را با «پارتی» آغاز می‌کنند، کلمه‌ای که او و همسرش برای توصیف فعالیت‌های روزانه‌شان با متامفتامین استفاده می‌کنند. آخرین فعالیت آنها در روز گزارش گوگول است، بررسی روزانه خواب فرزند خردسالشان.
وقتی تحت فشار شرایطی زندگی می کنیم که به نظر می رسد یک زمزمه دائمی و تاریخی است، ممکن است وسوسه شویم که این کلمات را پیش پا افتاده، بی دغدغه و گاه آزاردهنده در زندگی روزمره بدانیم. اما هرکسی که با آنها صحبت کردم برای سخنرانان خودشان ارزش قائل بودند. آنها از گفتن این سخن خوشحال بودند و این سخنرانان را مصداق صمیمیت در خانه خود می دیدند. همانطور که صحبت می کردیم، انرژی رد و بدل شده بینمان را احساس کردم، گویی ترکیبی از غرور و آسیب پذیری بود که با به اشتراک گذاشتن نام خانوادگیشان به آنها داده شد. گوردون گفت اشتراک در خانه خود با دیگری به معنای پذیرش یک غریبه در جامعه است. واقعیت این است که ما خانواده های خود را لحظه به لحظه به زبان روزمره می سازیم.
شاخص ها:
این مقاله توسط کاترین هیز نوشته شده و در 13 مارس 2021 در وب سایت آتلانتیک با عنوان “چرا در خانه عجیب تر صحبت می کنیم” منتشر شده است. و برای اولین بار: «حرف های عجیبی که در خانه می زنیم از کجا می آید؟» در بیستمین شماره فصلنامه مترجم علوم انسانی با ترجمه علیرضا شفیعی منتشر شد. سایت مترجم آن را در 13 آبان 1400 با همین عنوان منتشر کرده است.
کاترین هایمز زبان شناس کامپیوتر و یکی از بنیانگذاران بازی های تورنی است.
[۱]ایجاد معانی، ایجاد خانواده
[۲]تیم قرنطینه: گروهی از خانواده یا دوستانی که در طول قرنطینه در حالی که از افراد دیگر دور هستند یکدیگر را می بینند [مترجم].
[۳]Covidiots: افرادی که قوانین تاج را رعایت نمی کنند و آن را رایج تر می کنند یا نیازهای مردم را جمع می کنند. [مترجم].
[۴]قرنطینه