تاج و شادی هایی که کوچک شد!

جوزف هیدریوس| کم کم سر مهمانان تعطیلات است. با لباس های اتو شده و ادکلن هایی که از چند متری بو می دهد وارد سالن می شوند. راننده سالن مثل قبل خسته کننده نیست، به راننده اشاره می کند و می گوید: جایی که می خواهی پارک کن. این پارکینگ را دیگر نمی توان به این اندازه پر کرد.

بالاخره 20 تا ماشین میاد. عروسی ها هم عروسی های قدیمی هستند. مجبور شدیم زره به زره ماشین ها را پارک کنیم. پارکینگ داشت پر می شد و خیلی ها مجبور شدند در خیابان پارک کنند.

وقتی تاج آمد، عروسی و جشن جمع شد. حالا من و چند نفر دیگر وظیفه پذیرایی از مهمانان را بر عهده داریم. بسیاری از بچه های سالن با ماشین رفت و آمد می کنند. «و حالا اگر کسی جشن عروسی بگیرد، فقط اقوام درجه یک می آیند.

با بدتر شدن وضعیت تهران و بسیاری از شهرهای کشور و کاهش تعداد مبتلایان به ویروس کرونا، سالن های تهران به تدریج رونق می گیرد.

زوج های جوانی که دو سال برای شروع ازدواج و ازدواج سال شماری می کنند، این روزها را جشن می گیرند که بسیاری از مهمانان از ترس ابتلا به عروق کرونر تمایلی به حضور ندارند. هفته گذشته رئیس اتحادیه تالارهای پذیرایی تهران از ورشکستگی 80 درصد سالن های تهران و بیکاری 40 هزار کارگر تالار خبر داد.

زهره توکلی مدیر یکی از تالارهای غرب تهران است. سالنی با گنجایش 1200 نفر که دو سال است در آنجا حضور دارد، دیگر پر از مهمان نیست. او گفت: «تاج فرهنگ عروسی و عروسی را تغییر داد و دود در تالارهای پذیرایی بلند شد. از زمانی که سر کرونا پیدا شد، کار ما هم به هم ریخت.

بسیاری از پذیرایی ها اجاره داده می شوند و ماهیانه 150 تا 200 میلیون تن اجاره می دهند. خیلی ها از همان سالن نان می آوردند اما تعطیلی سالن ها باعث بیکاری آنها شد. همین تالار را ببینید، چند صد میلیون برج برای دکور و تزیینات داخل آن خرج کردیم.

می خواستیم یک شب فراموش نشدنی را برای عروس و داماد و مهمانانشان سپری کنیم. حدود 40 نفر در این سالن کار می کردند. ما هم حرفه های زیادی مثل فیلم، گل آرایی و سفره عقد داریم که در این دو سال آسیب دید. قبل از کرونا جشن عروسی با هزار مهمان داشتیم. این پارکینگ جای پارک نبود و باید بیرون سالن پارک می کردند.

آن روزها جشن عروسی شور خاصی داشت. با شیوع تاج، اولین جایی که تعطیل شد سالن ها بود. فکر می‌کردیم این یک توقف موقت است و یکی دو ماه بعد دوباره شروع به کار می‌کنیم. اما با هر پیک تاج، بسیاری از عروس و دامادهایی که تاریخ عروسی را تعیین کرده بودند، ودیعه را پس دادند و عروسی خود را لغو کردند.

ما ماندیم و 40 کارگر بیکار شدند. ماهانه 120 میلیون تن سالن را هم اجاره می دهیم. قیمت قطعی سالن 50 میلیون تن در ماه است. بسیاری از همکلاسی های ما توان مالی نداشتند و به سراغ شغل دیگری رفتند. متأسفانه با وجود اینکه گفتند به انجمن ها وام می دهند و از آنها حمایت می کنند، کاری نکردند. بسیاری از سالن های این منطقه تعطیل و حتی تغییر کاربری داده اند.

جالب است که این بار هم مالیات پرداخت کردیم و هم عوارض پسماند شهری. هر چقدر هم که بگویم وقتی سالن تعطیل است چه ضایعاتی داریم که باید چند میلیون تن بدهیم قبول نمی کنند. با کاهش پخش تاج در تهران فعالیت خود را از سر گرفتیم اما خبری از جشن عروسی با 500 یا هزار مهمان نیست.

اگرچه همه پروتکل های بهداشتی را رعایت می کنیم، اما بسیاری هنوز تمایلی به حضور در مراسم عروسی ندارند. اینجا 1200 صندلی وجود دارد، اما بیش از 100 صندلی استفاده می شود. اقوام درجه یک به مراسم می آیند و با وجود اینکه خانواده عروس و داماد می گویند 200 مهمان دارند کمتر از 80 نفر می آیند.

رضا هم چنین داستانی را تعریف می کند. «سه سال پیش این باغ تالار را با وام مشترک اجاره کردیم. برای تزئین آن نیز 200 میلیون تن هزینه کردیم. 40 نفر اینجا کار می کردند و پنجشنبه و جمعه در باغ تالار ما جشن عروسی بود.

اما کرونا همه معادلات را به هم زد. برای کاهش هزینه ها مجبور شدیم تعداد زیادی کارگر را اخراج کنیم. این دو سال برای ما سالن 10 سال است. بسیاری از صاحبان باغ ها و تالارها نیز تمایلی به پرداخت اجاره ندارند. ما ماندیم و بدهی ها هر روز بیشتر می شود. حالا که این مراسم مجوز گرفته، خبری از مهمانان عروسی نیست».

نسل امروز ذائقه خود را برای عروسی تغییر داده است و برخی از آنها ترجیح می دهند در شرایط خاص به جای در باغ تالارهای روستایی جشن بگیرند.

مصطفی همین را می گوید. مدیر یکی از تالارهای منطقه نواب تهران. دفتر سالن را باز می‌کند و ملحفه‌های سفید را نشان می‌دهد: «قبل از تاج، هر روز رزرو می‌شد و زوج‌های زیادی در صف بودند که اگر کسی لغو می‌کرد، فوراً این تاریخ را رزرو می‌کردند.» اما حالا می‌بینید که ما فقط سه مراسم در این ماه داریم و هر روز. روز خالی است هزار نفر ظرفیت دارد اما الان 50 نفر به عروسی نمی آیند.

فقط دو هفته پیش یک جشن عروسی با 30 مهمان داشتیم. پدر داماد گفت 150 مهمان دعوت کرده است. بسیاری از مردم ترجیح می دهند عروسی را در باغی خارج از شهر برگزار کنند و معتقدند که تاجی وجود ندارد.

تالارها فراموش شده اند و بسیاری از هالرهای ما امروزه برای امرار معاش با ماشین سفر می کنند. از طرفی عوارض سالیانه و عوارض شهرداری بخشیده نشد و باید پرداخت می کردیم. امیدواریم با گسترش واکسیناسیون، جشن عروسی در تالارها رونق بگیرد.»

«تاج مثل سیل و زلزله پایین کشیده شد. تالار مشاهیر اولین قربانی سونامی بود که برخاست. هر روز خبر تعطیلی سالن دیگری و بیکاری چند نفر را می شنویم.

این را خسرو ابراهیمی نیا، رئیس اتحادیه تالارهای تهران گفت. «از هزار پذیرایی در تهران، تنها 300 سالن هنوز فعال است. روزهای اول فوران تاج زمانی که ستاد فرماندهی تاج دستور تعطیلی تالارهای پذیرایی را صادر کرد، تصمیم گرفتیم که این تعطیلی موقت است و دو ماه بعد فعالیت خود را از سر بگیریم.

بسیاری به امید بسته شدند. بسیاری از سالن ها برای اجاره هستند و مالکان می خواستند اجاره کنند. چند بار مرخصی گرفتیم ولی هم صاحبخانه و هم مستاجر حق دارند. خیلی ها سالن ها را تخلیه کردند و سر کار رفتند. در این بین مستاجرینی که به امید کسب درآمد هزینه سالن را پرداخت می کردند، مجبور شدند آن را به صاحبخانه تحویل دهند. هیچ کس نمی تواند کاری انجام دهد.

دولت نمی تواند اجاره سالن ها را پرداخت کند. نزدیک به 80 درصد از کارکنان پذیرش ورشکست شدند و شغل خود را تغییر دادند. بسیاری به دنبال تمدید مجوز انجمن نبودند. کوپن ها مثل گذشته نیستند. فرهنگ مهمانی عوض شده و با 50 نفر جشن عروسی می گیرند.

مراسم عروسی در تالارهای پذیرایی مطابق با معیارهای اخلاقی و مذهبی برگزار می شود، اما تاج و تخت برخی از فرصت طلبان را که به دنبال منافع خود هستند مجبور کرده است که زوج های جوان را به باغ های خارج از شهر بکشانند.

بسیاری از عروس و دامادهایی که در این باغ ها ازدواج می کنند پشیمان می شوند زیرا صاحبان باغ به قول خود عمل نمی کنند. «این روزها کاری از دستمان برنمی‌آید جز اینکه منتظر بمانیم و امیدوار باشیم که شر تاج به زودی فروکش کند تا دوباره چراغ سالن‌ها روشن شود.

منبع: روزنامه ایران