فرادید| بسیاری از ما در هنگام کشیدن نقاشی برای خود، نگرش آرامی داریم. وقتی در یخچال را باز می کنیم یا قفسه های سوپرمارکت را جستجو می کنیم، گزینه های مختلفی داریم. اما آیا تصمیماتی که در مورد رژیم خود می گیریم آنقدر که دوست داریم رایگان است؟ اگر چیزی غیر از گرسنگی و انتخاب‌هایی که با آن روبرو هستیم، بر آنچه می‌خوریم تأثیر بگذارد، چه؟
به گزارش فراد؛ کافی است رسانه هایی مانند اینستاگرام، توییتر یا فیس بوک را مرور کنید تا تصاویر زیادی از غذاهای تزیین شده عالی و وسوسه انگیز را ببینید. شکی نیست که بو و طعم غذا در واقع می تواند تاثیری قدرتمند و جبران ناپذیر بر روی اشتهای ما داشته باشد، اما آیا تماشای تنقلات روزه دار و لقمه های رنگارنگ بی شمار چیزی جز یک حضور بصری برای چشمان ماست؟
وقتی صحبت از غذا می شود، شکی نیست که ما به شدت تحت تأثیر اکثریت، به خصوص نزدیک ترین افراد به خود هستیم. بر اساس تحقیقات، هر چه رابطه بین دو نفر نزدیک تر و قوی تر باشد، تأثیر بیشتری بر انتخاب غذای یکدیگر دارند.
Solveig Argeseanu، دانشیار بهداشت جهانی و اپیدمیولوژی در دانشگاه اموری در آتلانتا، ایالات متحده، گفت: “بسیاری از تعاملات رو در رو ما در مورد اینکه با چه کسی هستیم.” این بیشتر به رابطه من و نحوه مقایسه خودم با افراد نزدیک مربوط می شود. اگر فکر می‌کنم کسی برای من جذاب‌تر یا مشهورتر است، بیشتر از او تقلید می‌کنم.»
Argiziano اضافه می کند که این نوع از مدل های اجتماعی به طور کلی ما را به خوردن بیشتر تشویق می کنند. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که نزدیک بودن به افرادی که رژیم غذایی سالم دارند نیز ما را به خوردن غذاهای سالم ترغیب می کند. علاوه بر این، عادات غذایی ما تحت تأثیر چیزهای دیگری است: چیزهایی که می بینیم. مثلاً می گوییم گوشت آبدار، زرده تخم مرغ شل یا حباب موزارلا را دوست داریم.
سوزان هیگز، استاد روانشناسی اشتها در دانشگاه بیرمنگام در بریتانیا، می گوید: “شواهدی وجود دارد که نشان می دهد اگر به تصاویر غذا نگاه کنید، محرک های بصری می توانند شما را به غذا خوردن وادار کنند.” با این حال، به گفته سوزان، تحقق این خواسته به چیزهای دیگری بستگی دارد، مثلاً چه غذایی در حال حاضر در دسترس شماست.
اما شبکه های اجتماعی محل تلاقی مدل های بصری و اجتماعی است. قطعا شواهدی وجود دارد که نشان می دهد اگر دوستان شما به طور مرتب در شبکه های اجتماعی در مورد برخی غذاها، صرف نظر از نتیجه، خوب یا بد، پست می گذارند، شما تشویق می شوید که از آنها الگوبرداری کنید و طبق تحقیقات رسانه های اجتماعی، آنها می توانند رابطه ما را با غذا تغییر دهند. و باعث می شود در مورد آنچه می خوریم متفاوت فکر کنیم.
هیگز می گوید: «اگر همه دوستان شما در رسانه های اجتماعی پست کنند که فست فود می خورند، طبیعی است که خوردن فست فود طبیعی است.
اتان پانسر، استاد بازاریابی در دانشگاه سنت مری در هالیفاکس کانادا می گوید: «طبق تحقیقات ما، ما بیشتر به تصاویر فست فود نگاه می کنیم. این روند بیشتر در مورد چربی های اشباع شده صادق است، زیرا آنها با ترشح دوپامین و تحریک مراکز لذت در مغز احساس خوبی به ما می دهند. مردم از نظر بیولوژیکی آماده هستند تا به دنبال غذاهای پر کالری بگردند. این توانایی به اجداد ما کمک کرد تا با غذا زنده بمانند.
روانشناسی تکاملی دریافته است که افراد فقط با «دیدن» غذا و در نتیجه تعامل بیشتر با آن احساس شادی بیشتری می کنند.
“از آنجایی که آنها بیشتر در معرض غذاهای ناسالم قرار می گیرند، تصور مصرف کنندگان از آنچه که یک عادت غذایی طبیعی در نظر گرفته می شود ممکن است به سمت غذاهای ناسالم تغییر یابد. “اتان پانسر.”
تینا تسیتوره، دانشیار بازاریابی در دانشکده مدیریت IÉSEG فرانسه، می گوید: در تبلیغات، غذاهای ناسالم را در محافل اجتماعی مشاهده می کنید، مانند افرادی که غذاهای چرب و بیش از حد پخته شده می خورند، در حالی که غذاهای سالم فقط بر ارزش غذایی خود تمرکز می کنند. دیدن سالاد خوردن دوستانتان عجیب به نظر نمی رسد.
دانشمندان به طور فزاینده ای در مورد محتوای رسانه های اجتماعی در زمینه غذا و تأثیر آن بر تغییر طرز فکر ما در مورد غذا نگران هستند. به گفته پانسر، الگوریتم های شبکه های اجتماعی محتوایی را تبلیغ می کنند که کاربران بیشتر با آن درگیر هستند، بنابراین تماشای مکرر غذاهای ناسالم به معنای غنی بودن آن ها در رسانه های اجتماعی است. با وجود تمایل زیاد و دستیابی به استانداردهای غذایی ناسالم، تولیدکنندگان محتوا می توانند به تدریج محتوای خود را به سمت غذاهای ناسالم سوق دهند تا رقابتی باقی بمانند و با افشای بیشتر مصرف کنندگان غذاهای ناسالم، تصورات خود را از چیستی عادات غذایی سالم نشان دهند. می تواند به سمت ناسالم شدن فزاینده منحرف شود.
یک مطالعه نشان داد که کودکان و نوجوانان بین 30 تا 189 بار در هفته بازاریابی مواد غذایی را در برنامه های رسانه های اجتماعی مشاهده می کنند که فست فود و نوشیدنی های شیرین رایج ترین آنها هستند. اما قرار دادن تبلیغات در صنایع غذایی تنها مقصر نیست، بلکه همه ما توانایی تاثیرگذاری بر افراد در فضای مجازی را داریم.
پاتریشیا کاوازوس، استاد روانپزشکی در دانشکده پزشکی دانشگاه واشنگتن می‌گوید: «وقتی به تبلیغات فکر می‌کنیم، به صنعتی فکر می‌کنیم که تلاش می‌کند محصولی را تحمیل کند، اما افراد تأثیرگذار همین کار را می‌کنند. محتوای رسانه های اجتماعی همسالان ما تأثیر زیادی بر آنچه ما مناسب و جذاب می دانیم و همچنین هنجارهای اجتماعی در نحوه رفتار ما دارد. “اگر آنچه مردم می بینند تصویر بدن ناسالم را تداوم بخشد، ریشه می گیرد و خطرناک می شود.”
«برخی از ما خیلی تحت تأثیر محتوا نیستیم، اما کسانی که در حال حاضر در معرض خطر هستند و ممکن است نشانه‌هایی از اختلالات خوردن داشته باشند، به دنبال محتوایی هستند که الگوهای غذایی ناسالم را عادی کند، الگوهایی که می‌تواند منجر به رفتارهای ناسالم شود.
اما در حالی که تحقیقات نشان می‌دهد که رسانه‌های اجتماعی می‌توانند ما را به طرز متفاوتی درباره غذا وادار کنند، و ما اغلب به سمت محتوایی کشیده می‌شویم که غذاهای ناسالم را به تصویر می‌کشد، هنوز مشخص نیست که آیا این واقعاً به تغییراتی در رفتار روزانه ما تبدیل می‌شود یا خیر.
به گفته هیگز، “اگر به اینستاگرام بروم و به تصاویر غذاهای خوشمزه نگاه کنم، اینکه آیا به دنبال غذایی هستم که دارای تبلیغاتی باشد که مرا به خوردن تشویق کند، بستگی به میزان گرسنگی من و مناسب بودن آن در لحظه دارد.” هیگز ادامه می‌دهد که وقتی غذا می‌خوریم، تحت تأثیر چیزی فراتر از آنچه در فضای مجازی دیده‌ایم، می‌شویم: «تحقیقات نشان می‌دهد که وقتی تصمیم می‌گیریم چه بخوریم و چه مقدار بخوریم، اطلاعات مختلفی را با هم ترکیب می‌کنیم. «اثرات فوری به گونه‌ای ادغام می‌شوند که ما نمی‌توانیم آن را درک کنیم».
تحقیقات نشان می دهد که این اثرات می تواند شامل سطوح اطلاعات تغذیه ای، ایده آل های بدن، مهارت های آشپزی و قیمت باشد.
هیگز معتقد است که محققان می توانند اثرات بالقوه رسانه های اجتماعی را جدا کنند تا ببینند چگونه بر رژیم غذایی ما تأثیر می گذارد، اما در زندگی واقعی چیزهای دیگری وجود دارد که این مطالعات نمی توانند ببینند.
«برخی از مطالعات نشان می‌دهد که اگر به عکس‌های بی‌شماری در فضای مجازی نگاه کنیم، به تدریج علاقه و توجه خود را نسبت به آنها از دست می‌دهیم و احساس می‌کنیم که احساس سیری می‌کند. “سولوجی آرگیزیانو.”
وی افزود: برای برخی از افراد در شرایط خاص، رسانه های اجتماعی ممکن است عامل اصلی تأثیرگذار بر رفتار آنها باشد، اما این تنها یک عامل است.
ملیسا اتکینسون، استاد روانشناسی در دانشگاه باث در بریتانیا، می گوید تأثیر رسانه های اجتماعی بر ما از فردی به فرد دیگر متفاوت است. تفاوت‌های فردی زیادی در نحوه واکنش ما به تصاویر در رسانه‌های اجتماعی و در فرآیندهای بیولوژیکی و روان‌شناختی ما وجود دارد.» اتکینسون می‌گوید برخی افراد واکنش‌های پاداش قوی‌تری به محرک‌های غذایی نشان می‌دهند، مانند جایی که مغز پس از دیدن برخی غذاها سیگنال‌های لذت را ارسال می‌کند. این افراد هرجا غذا را ببینند بیشتر به آن واکنش نشان می دهند.
حتی بدون پاسخ های قطعی، محققان به دنبال راه هایی برای تأثیر مثبت بر رسانه های اجتماعی بر رژیم غذایی ما هستند. به عنوان مثال، Tessitor راهی برای جذاب‌تر کردن نمایشگرهای غذای سالم در رسانه‌های اجتماعی پیدا کرده است.
او دو صفحه توییتر ایجاد کرده است که یکسان هستند، به جز یک مورد: یکی 23 فالوور و دیگری 400000 فالوور دارد. هر دو اکانت توییت های یکسانی را برای تغذیه سالم به اشتراک می گذارند. او تنها یکی از این دو اکانت را به شرکت کنندگان نشان داد و بعداً وقتی از آنها پرسیده شد که چقدر احتمال دارد سالاد بخورند، کسانی که اکانت دوم را با فالوورهای بیشتر دیدند، احتمال بیشتری داشت که سالاد بخورند. تزور دلیل این را توضیح داد که هر چه بیشتر تصور کنیم که کسی تأثیر دارد، بیشتر تحت تأثیر او قرار می گیریم.
به گفته زیتور، این یافته‌ها بازتابی از واقعیت نیستند، زیرا ما در معرض جریان‌های زیادی از اطلاعات، تصاویر و توییت‌ها هستیم، اما شکی نیست که ما همچنان به تعداد فالوورهای یک حساب کاربری توجه می‌کنیم و آن را پردازش می‌کنیم. بنابراین جایی برای تأثیرات مشابه وجود دارد. راه درازی در پیش داریم تا بتوانیم مردم را با پست های مربوط به سالاد به رژیم های غذایی سالم تر راهنمایی کنیم و حواس آنها را از تصاویر قدرتمند غذاهای ناسالم منحرف کنیم.
پانسر گفت: «ما سال‌هاست که در اینجا با تکامل مبارزه کرده‌ایم. دلیلی وجود دارد که ما در محیط‌هایی که غذا کمیاب است، به دنبال غذاهای پرکالری هستیم. اما خوردن چیزی که به شما احساس خوبی می دهد بد است. اکنون باید راه هایی برای تغییر آن پیدا کنیم.»
پانسر در مطالعه خود دریافت که به محض رمزگشایی علت احساس خوب ناشی از دیدن تصاویر چیپس و همبرگر، تأثیر احساس خوب از بین می رود. به عبارت دیگر، اگر متوجه شویم که از نظر بیولوژیکی برنامه ریزی شده ایم تا با دیدن عکس های همبرگر احساس خوبی داشته باشیم، ممکن است کمتر تحت تأثیر قرار بگیریم.
در آزمایشی، پانسر و تیمش از شرکت کنندگان خواستند که یکی از دو دیوا را تماشا کنند، یکی با غذاهای کم کالری و دیگری با غذاهای پرکالری. بعد از آزمایش، احساس مثبت در کسانی که ویدیو را با غذاهای پرکالری تماشا کردند بیشتر بود. در بخش دوم آزمایش، او به شرکت کنندگان گفت که اساس احساسات آنها بر اساس غذایی نیست که می بینند، بلکه بر اساس “صدای” با فرکانس پایین است که خلق و خوی منتشر شده را تقویت می کند، چیزی که برای انسان قابل تشخیص نیست. . گروه دوم صدایی در نیاوردند.
کسانی که صدا را برایشان توضیح می دادند بعد از تماشای ویدیوی غذای پرکالری دیگر علاقه ای نشان ندادند. اما در پایان، کارشناسان می‌گویند وقتی شبکه‌های اجتماعی را حذف می‌کنیم و به دنیای واقعی بازمی‌گردیم، هنوز عوامل زیادی وجود دارند که بر آنچه می‌خوریم و نحوه خوردنمان تأثیر می‌گذارند.
Ardigciano می گوید: “من انتظار دارم که انگیزه های تغذیه ای در سطح فردی قوی تر باشد.” زمانی که به دنبال عکس می‌گردیم، درگیر یک چیز نمی‌شویم و زمان زیادی را صرف انجام آن نمی‌کنیم و تحقیقات نشان می‌دهد که وقتی به عکس‌های زیادی نگاه می‌کنیم، علاقه ما کاهش می‌یابد و احساس سیری می‌کنیم. مثل اینکه همه چیز را خورده ایم. غذایی که دیدیم.»
حداقل اگر از دیدن تصاویر غذاهای ناسالم در اینستاگرام خوشحال هستید، دیگر نگران اضافه وزن نخواهید بود.
منبع: بی بی سی