در واپسین روزهای فروردین 1293، دولت ایران برای تأمین هزینه تاجگذاری آخرین پادشاه قاجار، موضوع استقراض از کشورهای خارجی را اعلام کرد. این زمانی بود که روز دوشنبه 17 مرداد 1288 احمد میرزا فرزند محمدعلی شاه قاجار در سیزده سالگی به پادشاهی برگزیده شد. مراسم انتقال سلطنت از محمدعلی شاه به پسرش غیرعادی بود.
چند روز پس از فتح تهران در 18 مرداد 1288 مجلس عالي مشروطه و بزرگان مشروطه كه خود را نماينده مردم مي دانستند، محمدعلي شاه را كه به همراه خانواده به سفارت روس پناهنده شده بود برگزيدند و احمد را بركنار كردند. شطرنج ..
انتخاب احمد میرزا به سلطنت باعث جدایی او از پدر و مادرش شد که مجبور به ترک ایران شدند. مشروطه خواهان نامه ای به سفارت روس و انگلیس نوشتند که چون ملت سلطان احمد میرزایی را به عنوان وارث تاج و تخت ایران برگزیده است، سفرای روسیه و انگلیس باید او را تحویل دهند.
محمدعلی شاه به دلیل علاقه مفرط به پسر سیزده ساله اش، از پخش آن ناراضی بود و می گفت باید تا بزرگسالی با من باشد و اگر این امکان وجود نداشت، باید پسر دیگرم محمد حسن میرزا باشد. منتخب. اما مبارزان آزادی نمی خواستند احمدشاه را در خارج از کشور آموزش دهند.
احمدشاه نیز به پدر و مادر یکدیگر علاقه داشت و حاضر به جدایی از آنها نشد. اما مقاومت بی فایده بود و در نتیجه دو طرف در حالی که بلند گریه می کردند از یکدیگر خداحافظی کردند. تزار در کالسکه مخصوصی نشست و به دستور نماینده سفارت روسیه اشک را از چشمانش پاک کرد و به راه افتاد.
اردوی ملی دور کالسکه رفت و به سمت سلطان آباد حرکت کرد. چندین سفارت روسیه و انگلیس شاه را به سلطان آباد اخراج کردند. در روز دوم رجب سال 1327 شاه هنگام تزئین شهر توسط سلطان آباد با شکوه فراوان به کاخ گلستان منتقل شد.
احمدشاه یک ماه قبل از شروع جنگ جهانی اول تاجگذاری کرد. تلاش های او برای بیرون راندن نیروهای انگلیسی و روسی که ایران را بر اساس قراردادهای 1907 و 1915 به دو حوزه نفوذ تقسیم کردند، ناموفق بود.
با وقوع انقلاب بلشویکی 1917 روسیه، دولت روسیه قرارداد 1915 با انگلیس را لغو و نیروهای خود را از ایران خارج کرد. متعاقباً نیروهای انگلیسی در ایران به سمت شمال پیشروی کردند و تقریباً تمام ایران را تحت کنترل گرفتند.
پایان جنگ جهانی اول برای غرب آسیا و ایران نوید خوبی نداشت. حفظ هند، طمع بازارهای داخلی منطقه، دسترسی به نفت و تهدید بلشویسم، چهار رکن فعالیت استعماری انگلیس در ایران و غرب آسیا بود.
لرد کرزن، وزیر امور خارجه وقت بریتانیا، به دنبال انعقاد معاهده 1919 ایران بود که در صورت اجرا، ایران را به مستعمره باز بریتانیا تبدیل می کرد و تمام امور مالی و گمرکات نظامی کشور را در اختیار می گرفت. اما این قرارداد به دلیل مخالفت مردم و روحانیت و به ویژه چهره هایی چون مرحوم سیدحسن مدرس و دکتر محمد مصدک هیچ گاه در مجلس شورای ملی اجرا نشد.
در سوم اسفند 1299 کودتای رضاخان میرپنج با همکاری سیدضیاءالدین طباطبایی و نقشه ژنرال آیرونساید از افسران عالی رتبه انگلیسی انجام شد. در این کودتا مقاومت کمی از سوی نیروهای امنیتی تهران صورت گرفت و تنها قربانیان نیروهای کودتا چند نیروی قزاق بودند.
پس از این کودتا، احمدشاه مجبور به امضای فرمان نخست وزیر سیدضیاء شد. اما یک سال بعد موفق شد با کمک رضاخان میرپنج او را اخراج کند.
پس از کابینه سید ضیاء، کابینه قوام، مشیرالدوله، کابینه دوم قوام، مصطفی الممالک و آخرین کابینه مشیرالدوله توسط احمدشاه منصوب شدند و پس از آن احمدشاه به اجبار خان سپه را انتخاب کرد. رضاخان به عنوان وزیر و رئیس در آبان 1302. از آن پس رضاخان مخفیانه و آشکارا برکناری شاه قاجار از فرماندهی قوای عمومی و سلطنت را به تعویق انداخت.
احمدشاه اندکی پس از بازگشت از دومین سفر خود به اروپا در مدت 10 ماه، دستوری به نخست وزیری سردار سپه صادر کرد و چند روز بعد به اروپا بازگشت.
در واقع غیبت و غیبت طولانی احمدشاه از ایران زمینه ساز تمامی فعالیت های رضاخان شد و پس از شکست طرح جمهوری خواهان، رضاخان خواهان سرنگونی و ناپدید شدن قاجار شد که در نهایت موفق شد. سپس تلاش احمدشاه برای به دست آوردن مجدد قدرت شکست خورد. اما احمدشاه تا پایان عمر حکومت رضاخان را نامشروع می‌دانست: او (رضاخان) و همراهانش کاملاً غیرقانونی و برای همگان آشکار بودند.
سردار سپه با این تلاش ها و اقدامات هرگز نمی تواند تاج و تخت و تاج و سلطنت را از دست قاجارها بگیرد. اما با وجود مخالفت احمدشاه و برخی درباریان، مجلس پنجم مجلس شورای ملی به لایحه پایان دادن به حکومت قاجار رای مثبت داد و فصل آخر این مجموعه را تشکیل داد و سلطنت را از قاجار به پهلوی تغییر داد.
بدین ترتیب احمدشاه با رأی مثبت مجلس شورای ملی در 9 آبان 1340 از سلطنت برکنار شد و متعاقباً با تشکیل مجلس مؤسسان، رضاخان قدرت را به دست گرفت و سلسله 153 ساله قاجار در ایران پایان یافت.
سرانجام احمدشاه چهار سال پس از سرنگونی توسط سلطنت در 30 مارس 1980 در سن 33 سالگی بر اثر بیماری نفریت در بیمارستانی در پاریس درگذشت.