آیا ژن ها در چاقی ما مقصر هستند؟

فرادید| دانشمندان می گویند: “شما نمی توانید فقط ژن ها را برای چاقی مقصر بدانید، زیرا انتخاب های نامناسب سبک زندگی ما مهمترین عامل چاقی ما است.”

بر اساس مطالعه ای که در بریتانیا انجام شده است؛ چاقی از سال 1975 سه برابر شده است، به این معنی که از هر سه بزرگسال بریتانیایی یک نفر اضافه وزن دارد.

اما بر اساس یک مطالعه، شیوع چاقی در بین افراد با یا بدون “ژن چاقی” یکسان است. این بدان معناست که رژیم غذایی نامناسب و ورزش نکردن دو عامل اصلی چاقی در انسان هستند. با این حال، دانشمندان هنوز موافق هستند که ژن ها نقش مهمی در این امر ایفا می کنند.

متخصصان چاقی به این توافق رسیده اند که ژن ها نقش “کمی” در افزایش وزن دارند و اینکه ژنتیک ما به ندرت در طول زمان تغییر می کند.

محققان نروژی داده‌های یک مطالعه قبلی را تجزیه و تحلیل کردند که به شاخص توده بدنی 118959 بزرگسال بین سال‌های 1963 تا 2008 پرداخته بود.

شرکت کنندگان در مطالعه بر اساس احتمال چاقی ژنتیکی به پنج گروه تقسیم شدند که یک پنجم آن ها در معرض بالاترین خطر ابتلا به چاقی ژنتیکی و یک پنجم کمترین احتمال چاقی ناشی از ژن های چاقی بودند.

شاخص توده بدنی همه این افراد به همراه سایر عوامل تأثیرگذار از جمله سن، جنسیت، عادات سیگار کشیدن و عوامل محیطی مورد بررسی قرار گرفت.

تحقیقات مجله پزشکی بریتانیا نشان می دهد که شاخص توده بدنی بین اواسط دهه 1980 و اواسط دهه 1990 به طور چشمگیری افزایش یافته است.

بر اساس نتایج این مطالعه، افرادی که دارای ژن به اصطلاح چاقی هستند; در مقایسه با کسانی که این ژن را ندارند، احتمال افزایش شاخص توده بدنی آنها بیشتر است.

اما این مطالعه همچنین نشان داد که شاخص توده بدنی هر دو گروه از دهه 1960 افزایش یافته است.

محیط مدرن برای پرواربندی

ماریا براندویست، نویسنده اصلی این مقاله، دانشجوی دکترا در دانشگاه علم و صنعت نروژ، می‌گوید: «این یافته‌ها دیدگاه جدیدی در مورد نقش ژنتیک در چاقی به ما می‌دهد.

«افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد چاقی هستند، احتمال بیشتری دارد که شاخص توده بدنی بالایی داشته باشند و ژن های چاقی با محیط چاقی تعامل می کنند تا شاخص توده بدنی خود را افزایش دهند.

تغییر رژیم غذایی اصلی ترین و محتمل ترین عامل محیطی است که می تواند بر دریافت انرژی تأثیر بگذارد.

اما سبک زندگی فاقد تحرک و تغییرات احتمالی در محیط زیستی مانند سموم و باکتری ها نیز می تواند منجر به چاقی شود.

به عنوان مثال، محققان دریافتند که یک مرد 35 ساله با “ژن چاقی” در اواسط دهه 1960 حدود 3.9 کیلوگرم سنگین تر از مردی بود که در همان دهه زندگی می کرد اما ژن چاقی نداشت.

حدود چهار دهه بعد، با افزایش چاقی، فاصله بین دو گروه تقریبا دو برابر شده است. در مورد زنان هم همینطور بود.

برندیست می گوید: «امروزه در نروژ، مردی که از نظر ژنتیکی مستعد است، حدود 6.8 کیلوگرم سنگین تر از مردی است که این ژن ها را ندارد.

علاوه بر این، این مرد تمایل دارد 7.1 کیلوگرم وزن دیگر را بلند کند. فقط به دلیل سبک زندگی امروزی که محیطی برای چاق شدن برای ما فراهم کرده است.»

«افزایش وزن 13.9 کیلوگرمی این مرد عمدتاً به دلیل سبک زندگی ناسالم او است. «در واقع، ژن‌های او دست به دست هم داده و باعث افزایش وزن او می‌شود.

کمتر بخورید و بیشتر ورزش کنید

پروفسور دیوید کورتیس از موسسه ژنتیک لندن گفت: این مطالعه نقش ژن ها را در چاقی اغراق آمیز می کند.

وی گفت: ژن ها نقش بسیار کمی در نحوه استفاده افراد از غذا دارند. اما وزن آنها با نحوه غذا خوردن آنها تعیین می شود.

ما شاهد افزایش چاقی در کشورهای اروپایی هستیم. اما ژن های افراد تغییر نکرده است.

“ژن ها مانند پدربزرگ و مادربزرگ ما هستند. اما امروزه ما غذاهای پرکالری بیشتری می خوریم و زندگی ما بی تحرک تر می شود.

ما فرهنگی داریم که افراد دارای اضافه وزن را بهتر می پذیرد و این دیدگاه به یک هنجار تبدیل شده است. بنابراین ربطی به ساختار ژنتیکی ما ندارد.»

تنها راه افزایش وزن، خوردن غذای بیشتر از فعالیت های روزانه است که منجر به فرسودگی شغلی می شود.