محققان دانشگاه کالج لندن در مطالعه‌ای اخیر نقش گروهی از ژن‌ها را گزارش کردند که نقش کلیدی در ساخت اجزای سلول‌های ما دارند و همچنین می‌توانند بر طول عمر انسان تأثیر بگذارند.
محققان در مطالعات قبلی نشان داده اند که این ژن ها عمر موجودات کوچک از جمله مگس میوه را طولانی می کند و باعث می شود مگس های میوه 10 درصد بیشتر عمر کنند، اما این اولین بار است که دانشمندان متوجه این ارتباط در انسان می شوند.
دکتر نظیف آلیک، یکی از این محققین گفت: «ما قبلاً از تحقیقات گسترده قبلی دیده‌ایم که مهار ژن‌های خاص درگیر در تولید پروتئین‌ها در سلول‌های ما می‌تواند طول عمر موجوداتی مانند مخمر، کرم‌ها و مگس‌ها را افزایش دهد.
اما در انسان، از دست دادن عملکرد این ژن ها منجر به بیماری هایی مانند اختلالات رشدی مانند اختلالات ریبوزومی می شود. محققان گفتند: در این مطالعه متوجه شدیم که مهار این ژن ها می تواند طول عمر افراد را نیز افزایش دهد.
ژن‌ها در سیستم مکانیکی مصنوعی سلول‌های ما نقش دارند که برای زندگی ضروری است، اما محققان می‌گویند ممکن است در آینده نیازی به تأثیرگذاری بر آن نداشته باشیم.
در این مطالعه، محققان داده های ژنتیکی مطالعات قبلی را بررسی کردند که شامل داده های 11262 نفر با عمر بسیار طولانی بود. آنها دریافتند افرادی که فعالیت کمتری در ژن های خاص در آن افراد دارند، با امید به زندگی طولانی تر همراه هستند.
این ژن ها با دو آنزیم RNA پلیمراز Pol I و Pol III مرتبط هستند که RNA ریبوزومی و انتقال دهنده و همچنین بیان ژن های پروتئین ریبوزومی را رونویسی می کنند.
دانشمندان شواهدی یافته اند که نشان می دهد اثرات ژن ها با بیان آنها در اندام های خاص از جمله چربی شکم، کبد و ماهیچه های اسکلتی مرتبط است.آنها همچنین دریافتند که تأثیر ژن ها بر طول عمر فراتر از ارتباط آنها با هر بیماری مرتبط با افزایش سن است.