مصرف روغن ها یکی از خطوط قرمز افرادی است که به دنبال سلامت جسمانی و کاهش وزن هستند. پزشکان به افرادی که از بیماری های قلبی عروقی رنج می برند توصیه می کنند برای جلوگیری از تشدید بیماری، مصرف روغن ها را تا حد امکان کاهش دهند. یک استثنا وجود دارد و آن روغن زیتون است.
تحقیقات دانشمندان آمریکایی نشان می دهد افرادی که روغن زیتون را به رژیم غذایی خود اضافه می کنند بیشتر از دیگران عمر می کنند.
محققان دریافته‌اند افرادی که بیش از نصف قاشق غذاخوری روغن زیتون در روز مصرف می‌کنند کمتر به دلیل بیماری‌هایی مانند مشکلات قلبی، سرطان، اختلالات روانی مانند بیماری آلزایمر یا بیماری‌های ریوی جان خود را از دست می‌دهند.
مارتا گوشفر، مدیر تحقیقات دانشگاه هاروارد می گوید: گنجاندن این روغن در رژیم غذایی نه تنها خطر مرگ ناشی از بیماری را در انسان کاهش می دهد.
مردم باید به کیفیت رژیم غذایی و سبک زندگی خود توجه ویژه ای داشته باشند. یکی از نکات کلیدی در مورد روغن زیتون این است که می توانید آن را با چربی های ناسالم در رژیم غذایی خود جایگزین کنید.
دلیل توانایی بالای روغن زیتون در تضمین سلامت انسان این است که این روغن سرشار از آنتی اکسیدان ها، پلی فنول ها، ویتامین ها و چربی های غیراشباع مفید برای قلب است. یکی از خواص منحصر به فرد روغن زیتون خاصیت ضدالتهابی آن به دلیل وجود آنتی اکسیدان است.
محققان می گویند کسانی که از روغن زیتون در رژیم غذایی خود استفاده می کنند، سبک زندگی سالم تری را نیز انتخاب کرده اند. به عنوان مثال، در این مطالعه، اکثر افرادی که روغن زیتون مصرف می کردند، سابقه مصرف سیگار کمتری داشتند و بیشتر ورزش می کردند. علاوه بر این، رژیم غذایی آنها عمدتاً از میوه ها و سبزیجات تشکیل شده بود.
این مطالعه که در سال 1990 آغاز شد، داده های بیش از 90000 نفر را تجزیه و تحلیل کرد و نتایج به تازگی منتشر شده است. در این مطالعه، محققان اثرات مصرف روغن های گیاهی، روغن جامد، کره، سس مایونز، چربی شیر و روغن زیتون را در رژیم غذایی مورد بررسی قرار دادند.
محققان چینی در یک مطالعه جدید نشان داده اند که یک ماده شیمیایی موجود در عصاره هسته انگور می تواند سلول های فرسوده را از بین ببرد و به افزایش طول عمر کمک کند.
به گفته نیوساینتیست، یک ماده شیمیایی به دست آمده از عصاره هسته انگور، با تمیز کردن موش های پیر و فرسوده، عمر آنها را تا 9 درصد افزایش می دهد. همچنین به نظر می رسد که موش ها را به صورت فیزیکی درمان می کند و اندازه تومورها را در صورت استفاده در ترکیب با شیمی درمانی برای درمان سرطان کاهش می دهد.
نتایج این مطالعه درمان‌های ضد پیری آینده را با هدف قرار دادن سلول‌های پیری که توانایی خود را برای تکثیر و آزادسازی موادی که باعث التهاب می‌شوند از دست داده‌اند، بهبود می‌بخشد.
تعداد سلول های پیر با افزایش سن افزایش می یابد و با ایجاد بیماری های مرتبط با افزایش سن از جمله بیماری های قلبی عروقی، دیابت نوع 2 و پوکی استخوان همراه است.
برای یافتن ماده‌ای که بتواند این سلول‌ها را از بین ببرد، Qixia Xu، محقق آکادمی علوم چین (UCAS) در شانگهای، و همکارانش مجموعه‌ای از مواد شیمیایی مرتبط با پیری را برای تأثیرات آنها توسعه دادند. آنها سلول های قدیمی را بررسی کردند. مطالعه این گروه یک ماده شیمیایی به نام پروسیانیدین C1 (PCC1) را نشان داد که در دانه های انگور یافت می شود.
به نظر می رسد در غلظت های پایین، پروسیانیدین C1 تولید مواد التهابی توسط سلول های پیر را مهار می کند. در غلظت های بالا، این ماده شیمیایی سلول های پیر را می کشد اما سلول های جوان تر را دست نخورده باقی می گذارد.
برای آزمایش اثربخشی پروسیانیدین C1 در حیوانات زنده، محققان این ماده شیمیایی را به 171 موش دو ساله تزریق کردند که تقریباً معادل یک مرد 70 ساله بود. پروسیانیدین C1 امید به زندگی موش ها را به طور متوسط 9 درصد افزایش داد.
این ماده شیمیایی همچنین به نظر می رسد که تناسب اندام موش های جوان را بهبود می بخشد. موش های کمتر از دو سال هر چهار ماه یک بار به مدت چهار ماه یک محلول کنترل شده یا پروسیانیدین C1 دریافت کردند و پس از آن تحت یک سری آزمایشات فیزیکی قرار گرفتند.
موش هایی که این درمان را دریافت کردند، بالاترین سرعت راه رفتن، قدرت بالاتر و استقامت تردمیل را نسبت به موش هایی که محلول کنترل شده دریافت کردند، داشتند.
شیمی درمانی برای تسریع پیری سلول های تومور شناخته شده است. محققان برای آزمایش اینکه آیا پروسیانیدین C1 می‌تواند سلول‌های تومور قدیمی را از بین ببرد و اثرات شیمی‌درمانی را افزایش دهد، این ماده شیمیایی را با دارویی به نام میتوکسانترون که برای درمان سرطان سینه، لنفوم غیرهوچکین، لوسمی میلوبلاستیک حاد و انواع دیگر سرطان استفاده می‌شود، آزمایش کردند.
محققان این درمان ترکیبی را روی موش هایی که سلول های تومور پروستات انسانی در آنها کشت داده شده بود، آزمایش کردند. درمان موش با پروسیانیدین C1 و میتوکسانترون تومورها را تا حدود 75 درصد کاهش داد. شیمی درمانی به تنهایی منجر به کاهش 44 درصدی تومورها می شود.
دوریان زیگلر، محقق دانشگاه لوزان (UNIL) در سوئیس، می‌گوید: «این واقعیت که به نظر نمی‌رسد این ماده شیمیایی روی سلول‌های سالم تأثیر بگذارد، نشان می‌دهد که ممکن است یک درمان ضد پیری امیدوارکننده باشد». وی افزود: تحقیقات آینده باید بررسی کند که آیا پروسیانیدین C1 اثرات مشابهی بر روی انسان دارد یا خیر.
این مطالعه در مجله Nature Metabolism منتشر شد.
منبع: افکارنیوز